افتكر لما كنت بطلع فى البلكونة و اجيب الكاسيت واسمع اغانى
لما كنت اروح المنتزة و انط السور رغم ان الكارنيه فى جيبى
لما كنت انزل البحر انا و جرانى فى عز البرد وانا مكسوف انزل ابحر
علشان كرشى اللى مدلدل.......منساش يوم ما دخلنا جزيرة كدة
بيسميها شباب تربيه ميامى الجزيرة الكبيرة و الدنيا كانت بتنقط
اول ما دخلنا البحر قلب و الدنيا شتيت جامد....و استخبينا فى حته فى الجزيرة
كانت ريحتها وحشة جدااااا...ساعتها حسيت
برغم صغر سنى و احساس ابويا و امى انى عيل او يمكن انا عيل فعلا مش موضوعنا
لكن كل الحجات اللى اتكلمت عليها ديه
مبقتش ممكن تحصل...
الدنيا شكلها اتغير جامد....بقت كل حاجة فيها ملهاش طعم عاملة زى اكل المستشفى
اصعب حاجة فى الدنيا ديه صراحه يعنى هيه الملل
ممكن يخلى الانسان يعمل اى تصرف
الملل مش من الوقت الفاضى يعنى لكن الملل من فقدان الشئ لمظاقة
فقدان الذهب لبريقة....الملل ممكن يخلى اللون الاحمر ميشدش عينيك
مرة كان واحد صاحبى بيقولى ان ابوه جتله اصابه فى الحرب
فقد الشم و التذوق.........الموضوع ما شغلش بالى
بس دلوقتى عرفت ايه معناه
واتا بجيب نتيجة الاقتصاد و لقيت نفسى جايب واحد و نص من عشرين
الكلب لما بيموت بيلاقى حد يصعب عليه
حد يقرف من ريحته و حد يرميه على جمب
لكن تفتكروا هتفرق معاه بعد ما مات
